ลักษณะ ๗
ทรัพย์สินของผู้ถูกกักกัน

ข้อ ๑๑๓

• สิ่งของต่อไปนี้ ถ้ามีจานวนไม่มากเกินสมควร จะอนุญาตให้ผู้ถูกกักกันนำเข้ามา
  หรือเก็บรักษาไว้ในสถานกักกันก็ได้
  

(๑) เสื้อผ้า
(๒) ของใช้ที่เกี่ยวกับการรักษาอนามัย เช่น แปรงสีฟัน ยาสีฟัน หวี สบู่ ผ้าเช็ดตัว เป็นต้น
(๓) อาหารที่ปรุงเสร็จ

• การนำเข้ามาและเก็บรักษาไว้ในสถานกักกันซึ่งสิ่งของที่อนุญาตดังระบุไว้ในวรรคหนึ่ง
  ให้คำนึงถึงเรื่องความปลอดภัย วิธีการเก็บรักษา สุขลักษณะ และความสงบเรียบร้อยเป็นสำคัญ
  

ข้อ ๑๑๔

• บรรดาสิ่งของอย่างอื่นที่มิใช่เป็นสิ่งของต้องห้าม และมิใช่สิ่งของที่ได้รับอนุญาต
  หากผู้ถูกกักกันมีติดตัวมา ให้พนักงานเจ้าหน้าที่จัดให้ผู้ถูกกักกันมอบหมายไว้กับญาติหรือบุคคลอื่น
  ที่อยู่นอกสถานกักกัน หากไม่อาจกระทำดังกล่าวได้ ให้พนักงานเจ้าหน้าที่เก็บรักษาไว้ในที่ซึ่งทางการกาหนดไว้
  หรือถ้าเป็นเงินตราให้รับฝากไว้ตามระเบียบ ข้อบังคับที่ทางราชการกำหนด
  

ข้อ ๑๑๕

• สิ่งของที่มีขนาด น้ำหนัก หรือสภาพอันจะเก็บรักษาไว้ในสถานกักกันไม่ได้
  ให้พนักงานเจ้าหน้าที่จัดให้ผู้ถูกกักกันมอบหมายไว้กับญาติ หรือบุคคลอื่นที่อยู่นอกสถานกักกัน
  หากผู้ถูกกักกันไม่สามารถจัดการฝากไว้แก่บุคคลภายนอกได้ หรือจัดการไม่สาเร็จเกินเวลาที่กาหนด
  ให้ถึงสองคราวแล้ว อาจจำหน่ายแล้วมอบเงินให้แก่ผู้ถูกกักกันภายหลังหักค่าใช้จ่ายในการจำหน่าย
  แต่ถ้าของนั้นมีสภาพเป็นของสดเสียง่าย ของอันตราย หรือโสโครก ให้พนักงานเจ้าหน้าที่ทำลายเสีย
  และแจ้งให้ผู้ถูกกักกันทราบด้วย
  

ข้อ ๑๑๖

• ทรัพย์สินที่เป็นสิ่งของอนุญาตให้เก็บรักษาไว้ในสถานกักกัน ได้แก่
  

(๑) สิ่งของเกี่ยวกับการรักษาอนามัย เช่น แปรงสีฟัน ยาสีฟัน หวี สบู่ ผ้าเช็ดตัว

(๒) อาหารที่ปรุงแล้วเสร็จโดยสถานกักกันหรือร้านของสถานกักกัน และเครื่องบริโภคที่จัดซื้อ
มาเพื่อจำหน่ายในร้านค้าของสถานกักกัน ซึ่งยอมให้ผู้ถูกกักกันรับประทานได้

(๓) ทรัพย์สินอื่น ๆ ตามที่กรมราชทัณฑ์กำหนด
ปริมาณหรือจำนวนทรัพย์สินใน (๑) (๒) และ (๓) ให้เป็นไปตามที่กรมราชทัณฑ์กำหนด
สิ่งของอนุญาตตามวรรคหนึ่ง ให้เก็บไว้ในที่ที่สถานกักกันจัดให้

ข้อ ๑๑๗

• ทรัพย์สินหรือสิ่งของที่ผู้ถูกกักกันนำติดตัวมา ดังต่อไปนี้
  

(๑) สิ่งของที่อนุญาตให้เก็บรักษาไว้ในสถานกักกัน แต่มีปริมาณหรือจำนวนเกินกว่า
ที่กรมราชทัณฑ์กาหนด

(๒) สิ่งของที่เมื่อนำเข้าไปแล้วเป็นความผิดเกี่ยวกับสถานกักกัน

(๓) สิ่งของอื่นนอกจาก (๑) และ (๒)

• ให้พนักงานเจ้าหน้าที่แจ้งญาติมารับคืนแต่หากญาติไม่ประสงค์จะรับคืนภายในเวลา
  ที่สถานกักกันกำหนด ให้สถานกักกันจัดจำหน่ายตามวิธีการที่เหมาะสมและราคาที่เป็นธรรมที่ผู้ถูกกักกัน
  พึงได้รับ สำหรับเงินที่ได้จากการจาหน่ายทรัพย์สินดังกล่าวภายหลังหักค่าใช้จ่ายในการดำเนินการ
  ให้สถานกักกันรับฝากไว้แก่ผู้ถูกกักกัน
  
• ในกรณีผู้ถูกกักกันไม่มีญาติหรือไม่สามารถติดต่อญาติได้ ให้ดำเนินการตามวิธีการในวรรคหนึ่ง
  โดยอนุโลม
  
• กรณีผู้ถูกกักกันต่างชาติไม่มีญาติหรือไม่สามารถติดต่อญาติได้ ให้สถานกักกันติดต่อ
  สถานเอกอัครราชทูตหรือสถานกงสุล แต่หากติดต่อแล้วไม่มีผู้มารับภายในเวลาที่สถานกักกันกำหนด
  ให้ดาเนินการตามวิธีการในวรรคหนึ่งโดยอนุโลม
  

ข้อ ๑๑๘

• ในกรณีที่ผู้ถูกกักกันมีเงินติดตัวมาและไม่สามารถมอบไว้กับญาติได้ ให้สถานกักกัน
  รับฝากไว้ตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่กรมราชทัณฑ์กำหนด
  

ข้อ ๑๑๙

• ทรัพย์สินหรือสิ่งของที่มีสภาพเป็นของสดเสียง่าย ของอันตรายหรือโสโครก
  ให้พนักงานเจ้าหน้าที่ทำบันทึกไว้เป็นหลักฐานแล้วทาลายเสีย
  

ข้อ ๑๒๐

• สิ่งของซึ่งเข้าใจว่าจะได้มาจากการกระทำผิดกฎหมาย หรือมีไว้เป็นการผิดกฎหมาย
  ให้รีบรายงานผู้อำนวยการสถานกักกันสั่งการ
  

ข้อ ๑๒๑

• ทรัพย์สินของผู้ถูกกักกันที่ตกค้างอยู่ในสถานกักกัน ในกรณีต่อไปนี้ ให้ตกเป็น
  ของแผ่นดิน
  

(๑) ผู้ถูกกักกันหลบหนีพ้นกำหนดสามเดือนนับแต่วันที่หลบหนี
(๒) ผู้ถูกกักกันถูกปล่อยตัวไปแล้วและไม่มารับทรัพย์สินของตนไปภายในหนึ่งปีนับแต่วันที่ได้รับการปล่อยตัว